Hiroshima

Hiroshima was quite the experience. De eerste dag ben ik meteen naar de Peace Memorial Museum geweest. Het museum is veruit de heftigste museum waar ik ooit ben geweest. Niet alleen leer je ontzettend veel van de atoombom en wat voor naslag dat heeft gehad, maar ze laten ook zo veel dingen zien; fotos van verbrande lichamen, en objecten zoals verbrande kleren, schooluniformen, broodtrommeltjes, schoenen en zelfs stukken huid en nagel! Het is allemaal zo heftig, dat je er misselijk van wordt. Je kan als een persoon die is opgegroeid zonder oorlog niet bevatten dat iemand daadwerkelijk een bom heeft gedropt op een stad met honderdduizenden inwoners. 140.000 mensen waren op slag dood, en in de weken erna stierven er nog eens 160.000 aan ernstige brandwonden of aan een tekort aan eten en drinken. Verschrikkelijk. Onvoorstelbaar.
Het park eromheen daarentegen maakt een veel lichtere indruk. Er zijn veel monumenten geplaatst, maar het park staat niet in het teken van oorlog, maar in het teken van vrede. Het park en haar monumenten herinneren ons niet aan verdriet en wanhoop, maar aan hoe belangrijk het is om vrede te behouden. Hiroshima heeft als het ware al haar pijn omgezet naar een wijze les naar de rest van de wereld. Opdat wij voor eeuwig mogen onthouden waar nuclaire wapens tot toe in staat zijn, en dat wij als mens hand in hand moeten staan tegen het kwaad. Een inspirerende en mooie boodschap.
Hiroshima was zeer indrukwekkend, en ik zal de beelden nooit vergeten. Maar nu is het tijd voor mijn laatste hoofdstuk. Morgen vertrek ik naar Nagoya, waar ik 5 dagen zal verblijven, voordat ik weer terugkeer naar het thuisfront. Ik zal daar mijn laatste blog schrijven. Ik wil iedereen bedanken die mij heeft gevolgd de laatste paar weken. It's been quite a ride! Ik hoop dat jullie hebben genoten van mijn blogs. Tot over een paar dagen.

X